13 Ocak 2016 Çarşamba

Deneme 1- an

Her gece yatağıma yattığımda görmek istediğim rüyayı ince ayrıntılarına kadar planlayıp O' na sipariş veriyorum. Ama  kafam yastığa değdiğinde ise plan dışı ardı ardına görüntüler başlıyor gezinmeye  beynimin kıvrık odalarında. Duygular coşkuyla peş peşe sürükleniyor yüreğimde. Keşke-ler, ama-lar, asla - lar, yine-ler, umut-lar, dua-lar, aslında-lar, belki-ler ve sonsuz olasılıklar... Ne olursa olsun değişmeyecek sonuç biliyorum. Tek bir gerçek var elimde neticede her gün yaşadığım.

Bazen düşünüyorum da hiç bitmeyecek gibi bu bölünmüşlük duygusu. Hissettiğim bu acı, ızdırap, ya da artık kime göre neyse adı bu ''an'' da kalma isteği ki bu ''an'' dediğim aslında gerçeğin dışında kalan adeta bir bilinmeyen zam''an'' boyutundan olan -an.. Tamamlanamadığından içte kal-an hani belkide bir nevi. Bilincim yarı ayık yarı orada yine her zamanki gibi arafta.

Ardından  gerçekliğine erdiğim sıcak bir akış, farkında olduğum ıslak bir dokunuş kirpilerimden yanaklarıma uzanan. Ufak ufak sen' ler az sonra buhar olup gidecek olan. Uzaktan gelen bir sesle aralıyorum gözlerimi ve yine aynı beni içinde boğacak kadar beyaz tavanla göz göze geliyorum. Olmak zorunda olduğum an' a geri dönmüşüm farkediyorum. Uzanıp can çekişen alarmı kapatıyorum ve herkese ayan gün bana batıyor yine bugün. Bedenimi alıp hayallerimi yatağa geri seriyorum.

Ta ki yeniden buluşuncaya dek hoşça kal..

EY

Hiç yorum yok: